4 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου
Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που επηρεάζει καθημερινά ένα σημαντικό αριθμό ατόμων. Η διάγνωση της ασθένειας αυτής προκαλεί πανικό, αγωνία και αβεβαιότητα για το μέλλον,κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό αφού ο καρκίνος μπορεί να θεωρηθεί ως μια διαδρομή που πολλές φορές καταλήγει στο θάνατο. Είναι μια λέξη που δεν αναφέρεις συχνά σε μια πρόταση σου και αν τύχει και την αναφέρεις, τις περισσότερες φορές προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Ο καρκίνος έχει τα δικά του στερεότυπα, στερεότυπα τα οποία πολλές φορές υπερνικούν την ικανότητα των ανθρώπων να τον δουν σαν μια χρόνια ασθένεια που αντιμετωπίζεται και όχι σαν μια απειλή για την ζωή τους. Πόσο εύκολο είναι όμως να δεις θετικά κάτι το οποίο απειλεί την διάρκεια αλλά και την ποιότητα της ζωής σου; Πόσο εύκολο είναι να αποδεχτείς κάτι το οποίο θα αλλάξει την καθημερινότητα σου, το σώμα σου, την ψυχολογία σου, τις σχέσεις σου και γενικά την ζωή σου;
Η διάγνωση του καρκίνου είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι, ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι όλης της διαδικασίας. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η ασθένεια “ξεκινά” από την ώρα που ένας άνθρωπος μαθαίνει πως πάσχει από αυτή. Ακόμη και αν υπάρχουν υποψίες πριν να πραγματοποιηθεί ο διαγνωστικός έλεγχος υπάρχει περιθώριο για αμφισβήτηση. Όταν όμως ανακοινωθεί σε ένα άτομο ότι πάσχει από καρκίνο, τα περιθώρια αμφισβήτησης στενεύουν. Η διάγνωση μοιάζει με εφιάλτη και τα άτομα εύχονται πως θα ξυπνήσουν και πως όλα ήταν απλά ένα κακό όνειρο. Η φύση της ασθένειας αυτής απειλεί την διάρκεια καθώς και την ποιότητα ζωής ενός ατόμου, συνεπώς δημιουργεί αυτόματα ψυχολογικούς μηχανισμούς οι οποίοι κάνουν πιο δύσκολη την αντιμετώπιση και την διαχείριση της. Συνθέτει μια διαδικασία μέσω της οποίας το άτομο αντιμετωπίζει σωματικές, ψυχολογικές, υπαρξιακές και οικονομικές ανησυχίες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα αναφέρω την προσωπική μου άποψη όσον αφορά τα ερωτήματα που έθεσα πιο πάνω. Είναι πραγματικά δύσκολο να δεις θετικά το γεγονός ότι πάσχεις από μια ασθένεια την οποία ο περισσότερος κόσμος συνδέει μόνο με τον θάνατο. Είναι πραγματικά δύσκολο να αποδεχτείς πως η ζωή σου θα αλλάξει από εδώ και στο εξής, πως θα υπάρξουν δύσκολες μέρες, πως οι άνθρωποι θα σου συμπεριφέρονται διαφορετικά, πως το σώμα σου θα αρχίσει να αλλάζει, πως θα υπάρχουν στιγμές όπου θα νιώσεις πόνο, απογνωση, θυμό, θλίψη και φόβο.
Ο καρκίνος είναι διαφορετικός μέσα από τα μάτια του κάθε ανθρώπου. Τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο μπορεί να μοιράζονται την ίδια ασθένεια, τα ίδια συμπτώματα και τις ίδιες θεραπείες, αλλά ο καθένας από αυτούς αντιπροσωπεύει μια διαφορετική ιστορία. Μια ιστορία που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τον καρκίνο, γιατί πολλές φορές ξεχνάμε πως πίσω από την ασθένεια υπάρχει ένας άνθρωπος και πως η ασθένεια δεν είναι η ταυτότητα του.
4 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου
Με αφορμή την ημέρα αυτή αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο βασισμένο στην δική μου εμπειρία που είχα με άτομα τα οποία έπασχαν από καρκίνο. Μέσα από την εμπειρία αυτή είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με την άσχημη αλλά και με την όμορφη πλευρά της ασθένειας αυτής. Ο καρκίνος είναι μια διαδρομή αβέβαιη όσον αφορά τον τελικό προορισμό της. Είναι όμως μια διαδρομή η οποία έχει αρκετές στάσεις πριν να φτάσει στον προορισμό της, είτε αυτός είναι ο θάνατος είτε αυτός είναι η ζωή. Σε αυτή την διαδρομή υπάρχουν άσχημες αλλά και όμορφες στάσεις. Ο κάθε άνθρωπος παλεύει όσο μπορεί ενάντια σε αυτή την ασθένεια με τον δικό του μοναδικό τρόπο, στερείται πράγματα λόγω του καρκίνου αλλά μαθαίνει τόσα άλλα λόγω αυτού.
Το συγκεκριμένο άρθρο δεν αναφέρεται σε επιστημονικούς όρους παρά μόνο στην προσωπική μου εμπειρία και στις δικές μου προσωπικές σκέψεις. Αυτό που έχω κρατήσει από την εμπειρία αυτή είναι πως τα άτομα που πάσχουν από καρκίνο δεν χρειάζονται τόσο τους επιστημονικούς όρους και τους επαγγελματίες (οποιασδήποτε ειδικότητας) όσο μια ανθρώπινη μορφή η οποία θα τους αντιμετωπίζει σαν άτομα και όχι σαν ασθένεια. Τα άτομα αυτά έχουν την ανάγκη να μοιραστούν ιστορίες της ζωής τους που δεν αφορούν τον καρκίνο. Έχουν την ανάγκη να συζητήσουν για θέματα που πιθανόν να πυροδότησε ο καρκίνος, όχι όμως για τον καρκίνο. Τα άτομα αυτά μπορούν να μας διδάξουν πολλά χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται, φτάνει εμείς να μπορέσουμε να ακούσουμε τα λόγια που κρύβονται πίσω από την ασθένεια αυτή.
Ο καρκίνος δυστυχώς αφαιρεί ζωές και αυτό είναι η πραγματικότητα. Ο καρκίνος όμως δίνει ένα διαφορετικό νόημα και κίνητρο για την ζωή, αν και πολλές φορές είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε αφού λόγω αυτού αποχωριζόμαστε αγαπημένα μας πρόσωπα. Θα ήθελα να αφιερώσω το άρθρο αυτό σε όλα τα άτομα που δίνουν καθημερινά την μάχη ενάντια στον καρκίνο. Ο λόγος για τον οποίο τους αφιερώνω το άρθρο αυτό είναι γιατί μέσα από την εμπειρία που είχα μαζί τους έμαθα πολλά και κέρδισα πολλά. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως τα άτομα αυτά με βοήθησαν να αντιμετωπίσω το πιο δυνατό συναίσθημα που μπορεί να προκαλέσει ο καρκίνος, και αυτό είναι ο φόβος. Έμαθα να μην φοβάμαι τόσο την ασθένεια αυτή γιατί μέσα από τα μάτια των ανθρώπων είδα πως ο καρκίνος δεν είναι μονόπλευρος; υπάρχουν στιγμές απαισιοδοξίας αλλά υπάρχουν και στιγμές αισιοδοξίας.
Η διάγνωση ενός ατόμου με καρκίνο είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για την οικογένεια του. Γιατί όταν ένα άτομο νοσεί από κάποια ασθένεια “νοσεί” και η οικογένεια του. Η αναζήτηση ψυχολογικής στήριξης δεν πρέπει να αποτελεί ντροπή. Όλοι μας χρειαζόμαστε στήριξη στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Σε κάποιες καταστάσεις όμως χρειαζόμαστε άτομα τα οποία μπορούν να μας παρέχουν μια πιο αντικειμενική βοήθεια. Για αυτό είναι σημαντικό να θυμάστε πως δεν είστε μόνοι και πως υπάρχουν άτομα που μπορούν να σας ακούσουν και να σας στηρίξουν. Η ψυχολογική στήριξη είναι πολύ σημαντική αφου μπορεί να διευκολύνει τη διαδικασία της αντιμετώπισης του καρκίνου με υποστήριξη στο άτομο και στην οικογένεια του.